Nereye Gidiyor Dünya?

Bir kısır döngünün içinde kara böceğin ters devrilmesi gibi debelenip duruyor insanoğlu.
Ekmek kavgası her şeyi tüm değerleri alt üst ediyor. Kime baksan, nereye baksan herkes bu kaostan payını almış durumda. Doğusu ayrı karışmış Batısı ayrı. Emperyalizmin nefesi her yanı sarmış örümcek ağı gibi. Bunun yanında insanlar hayata küskün, kabuğuna çekilmiş.
Küskünlük neyin çözümü? Niye elin kolun bağlı olsun? Umudumuza kara bulutlar mı çöktü?
Tutunacağımız dalımız mı kalmadı? Herkesin yüreği kan ağlıyor ve hiçbir kimse de bu başıboşluğa ayaklanmayı düşünmüyor? Suyun akışına bırakmış umarsızca sürükleniyor.Perdenın arka yüznü gören yok. Görse de yalnız kalıyor. Emperyalizmin gözle görülemeyen yansımaları bunlar.
Rejimler, yaşam biçimleri, ülkeler, değerler yok ediliyor demokrasi adına!!!! Hayatlarımız, ilkelerimiz, devrimlerimiz, kültürel değerlerimiz duygularımız erozyona uğratılıyor bilinçli olarak.
Hayat kaygısı içinde olmak insanların ince düşünecelerini bile çorak bir tarlaya çevirmiş. Şu dünyada hangi ülke hangi insan bu gidişe başkaldırabiliyor? En kötü zamanlarda ben Türk devrimini gerçekleştiren Atatürk'ü düşünürüm. Onun ışığı, ilkeleri, yaptıkları gelir gözümün önüne ve umutsuzluğum kaybolur birden. Düşünüyorum şimdi her şeyin var olduğu şu ortamda kimse bir şey yapamazken o dönemde tüm yoksulluklar içinde bu devrim, bu başkaldırı nasıl gercekleşmiştir?
Ama şimdi düşman sinsi, öyle bir işgal var ki tüm dünyada askerin savaşın gücü değil bu. Tamamen sinsice yavaş yavaş ilerleyen bir hastalık gibi sessiz ve derinden tüm ülkelerin içine sinerek, kültürel, finansiyel, düşünsel, politik coğrafi bir anlamda işgal edilmektedir. Bu, sermayenın işgalidir. En sarsılmaz güçleri bile birbirine düşürmeyı başarmıştır. Bu işgal tüm değerleri yok etmektedir. Kimi ülkeleri Tsunami gibi aniden, kimi ülkeleri ağır ağır. Bu yansıma bizim ülkemizi de içine alıyor. Bir sabah uyandığımızda bakacağız ki ülkenin yerinde yeller esiyor. Eğer bu gidişe bir son verilmezse olacağı da budur kaçınılmaz son bu olur.
Dünya ve Türkiye üzerindeki bu kanlı eller yazdıkları oyunu Oratadoğu'da başarıyla sergilemeye devam edıyorlar. Herkes üç maymunu oynayıp sahte gülücükler ya da timsahın gözyaşlarıyla karşılıyor olayları. Ama oyun hep aynı oyun. İnsanlar artık bu oyunu izlemekten bıkmadılar ve seyirci olmaya devam ediyorlar.
Artık yeter demeyi kimse istemiyor. Oysa herkes umutsuz, mutsuz, ezik, eksik ama suskunluk devam ediyor. Bu bir yenilgi mi? Korku mu yoksa çaresizlik mi?
Çaresizlik değilse o halde çözüm üretin. Ben-sen olmayın ''Biz'' olmayı deneyin. Ama şu çarpık dünyanın diktatörlerin elinde yok olmasına bir dur deyin! Yoksa bu ateşin içinde, bu kaosun içinde yokluğa sürüklenmeye,yavaş yavaş yok olmaya teslim olun. Seçim sizlerin başınızı kumdan çıkarıp dünyanın gidişine bir bakın.